Curaçao, Haiti i Panama kwalifikują się do Mistrzostw Świata 2026

Trzy narodowe reprezentacje piłkarskie — Curaçao, Haiti i Panama — po raz pierwszy w historii (lub po 50 latach) zakwalifikowały się do Mistrzostw Świata w piłce nożnej 2026USA, Kanada i Meksyk. Ich awans, potwierdzony w listopadzie 2025 roku, zwiększył liczbę potwierdzonych uczestników turnieju do 42 z 48 możliwych. To nie tylko historia dla tych trzech krajów — to przesłanie dla całego świata piłki nożnej: nawet najmniejsze i najmniej finansowane reprezentacje mogą dotrzeć na najwyższy szczyt.

Historia, która się powtarza — i znowu się kończy triumfem

Dla Curaçao to pierwszy w historii awans do Mistrzostw Świata. Dotychczas ich największym osiągnięciem było zdobycie Pucharu CONCACAF w 2017 roku — a teraz, po perfekcyjnym sezonie kwalifikacyjnym, zakończonym trzema wygranymi i trzema remisami, z 13 strzelonymi bramkami i różnicą +10, trafiły na światową arenę. Ich ostatni mecz przeciwko Bermudom zakończył się 7:1, ale wcześniej mieli trudności: remis 2:2 z tymi samymi Bermudami, gdy prowadzili 2:0, i remis na wyjeździe z Jamaiką. Mimo to — niezwykle ważne — nie przegrali ani jednego meczu w całej fazie kwalifikacyjnej. To nie był tylko sukces techniczny, ale psychologiczny: zespół, który wcześniej przegrywał z Haiti 5:1, teraz wygrał grupę, w której Haiti był drugi.

Haiti: awans z niepewnością i bez domowego stadionu

Dla Haiti to pierwszy awans od 1974 roku. To 51 lat oczekiwania, a także 51 lat kryzysów politycznych, braku infrastruktury i niemożności gry w domu. Wszystkie ich mecze w fazie kwalifikacyjnej rozgrywano na wyjeździe — w San José, w Hondurasie, w Kostaryce. W jednym z najtrudniejszych sezonów w historii CONCACAF, Haiti zebrało 9 punktów z 4 meczów: 3 wygrane, 2 remisy i tylko jedna porażka. „Miałem wrażenie, że grają z jednym sercem, a nie z 11 graczami”, powiedział jeden z analizujących ich meczów komentatorów. Ich awans to nie tylko sportowy sukces — to akt oporu wobec chaosu, który opanował ich kraj. W ostatnich latach Haiti nie miała stabilnego rządu, a piłka nożna stała się jednym z nielicznych źródeł dumy narodowej.

Panama: powrót po przepaści

Panama to reprezentacja, która już była na mundialu — w 2018 roku, kiedy zdobyła swoją pierwszą bramkę w historii Mistrzostw Świata. Ale potem przeszli przez kryzys: porażki, zmiany trenerów, brak spójności. Teraz, po trzeciej rundzie kwalifikacji CONCACAF, wrócili. Ich ranking FIFA (41. miejsce) nie był najwyższy, ale ich styl gry — szybki, ofensywny, z silnymi środkowymi obrońcami — sprawił, że wygrali kluczowe mecze z Kostaryką i Jamajką. Ich awans nie był spektakularny, ale solidny — jak budowanie domu cegła po cegle.

Kwalifikacje CONCACAF: jak to działało?

Proces kwalifikacyjny w strefie CONCACAF zaczął się w 2024 roku z rundy pierwszej: cztery najniżej sklasyfikowane reprezentacje — Anguilla, Brytyjskie Wyspy Dziewicze, Turks i Caicos i Wyspy Dziewicze USA — grały w parach. Anguilla pokonała Turks i Caicos, a Brytyjskie Wyspy Dziewicze — Wyspy Dziewicze USA — po rzutach karnych. W rundzie drugiej 30 drużyn (28 najwyższych plus 2 zwycięzców) podzielono na sześć grup. Curaçao i Haiti wygrali swoje grupy, Panama zajął drugie miejsce, ale wystarczyło do awansu do trzeciej rundy. Tam, w trzech grupach po cztery drużyny, zwycięzcy kwalifikowali się bezpośrednio, a dwie najlepsze drugie drużyny szły do playoffów międzykonfederacyjnych. Wszystkie mecze rozgrywano w 2024 i 2025 roku, z końcowymi meczami w listopadzie 2025.

Co teraz?

Zostało jeszcze sześć miejsc do rozdania. W Europie 12 z 16 kwalifikowanych jest już znanych — Anglia, Francja, Niemcy, Portugalia, Holandia, Szwajcaria, Chorwacja, Norwegia, Szkocja. W Afryce, Azji i Ameryce Południowej procesy trwają. W Oceanię wybrano dwie drużyny — Samoa i jedna z siedmiu najwyżej sklasyfikowanych — a ich mecze odbyły się w październiku i listopadzie 2024 w Fidżi i Nowej Zelandii. Najważniejsze jednak: Mistrzostwa Świata 2026USA, Kanada i Meksyk będą pierwszymi mundialami z 48 drużynami. To oznacza więcej szans dla krajów jak Curaçao czy Haiti — ale też większą presję na organizatorów. Stadiony, transport, bezpieczeństwo — to nie jest tylko kwestia sportu. To kwestia logistyki i polityki.

Co to zmienia dla piłki nożnej?

To, że Curaçao, Haiti i Panama trafiły na mundial, nie jest przypadkiem. To efekt długoterminowego rozwoju, nawet w warunkach trudnych. W Curaçao, gdzie nie ma profesjonalnej ligi, młodzież uczy się piłki w ulicznych kortach. W Haiti, gdzie nie ma stabilnego rządu, piłka to jedyny sposób, by dzieci nie trafiły do gangów. Panama, choć ma lepszą infrastrukturę, pokazało, że systemy akademickie i trenerzy z doświadczeniem mogą wyrwać się z cienia wielkich krajów. To nie są tylko drużyny — to są społeczności, które wierzą w siebie. I teraz, na mundialu, świat będzie ich oglądał.